۱-هرگز ناز پروردگی کودک را بهانه برای سوء تربیت و اخلاق کودک قرار ندهید که فردا پشیمانی خواهید داشت.
۲-فرزند باید آزاد باشد ولی دلیلی ندارد که هر گونه هوس بی معنی را محقق کند و هر خواسته ای را جامه عمل بپوشاند.
۳-لحن دوستانه بهتر از لحن آمرانه فرزندتان را به را ه می آورد.
۴-اگر فرزند شما زور گو و خشن است راه وارد آوردن صدمه او را به دیگران سد کنید.
۵- ذکر داستان های اخلاقی و هشدار دادن های به موقع عامل موثری برای تربیت فرزند است.
۶-برنامه زندگی را از همان دوران خردسالی از روی نقشه و عاقلانه انجام دهید که برای فردا دشواری نخواهید داشت.
۷-در خواستن اخلاق حسنه برای فرزندتان تردید نکنید ولی روش کارتان به گونه ای نباشد که اخلاق او به ضد اخلاق تبدیل گردد.
۸-اگر تشخیص دادید با شوه ها و طرز فکر و حدود اطلاعات خود قادر به اصلاح فرزند نیستید در این رابطه از دیگران کمک بگیرید و امر تربیت را مهمل نگذارید.
۹-برخورد شما با فرزند نوجوان و بالغ تان به گونه ای دیگر است او دیگر وزیر و مشاور شماست. حد او را نگهدارید.
۱۰-در همه احوال وضع حال و آینده او را در نظر گیرید و خود را به جای او بگذارید تا معلوم گردد او چگونه جوانی باید باشد.