خودشناسی از آن واژه هایی است که معمولا انسانها با آن آشنایی دارند ولی منظور از این کلمه را آنطور که باید توجه کنند درنیافته اند واقعا خودشناسی چیست؟ سوال را کلی تر مطرح کنم انسان کیست؟ ما انسان را چگونه می بینیم؟ آیا انسان همین بدن است؟ یا حقیقت چیز دیگری است؟ نگاه ما به انسان چگونه است؟ این سوال های اساسی برای هر انسانی مطرح است و انسانها در پیگیری این سوالها به طیف های مختلفی تقسیم می شوند و با پاسخی که به آن سوالها می دهند در واقع جهان بینی خود را نیز مشخص می کنند.
سوالهایی که برای انسانها مطرح است عبارتند از: خدا کیست؟خداچیست؟ انسان کیست؟جهان چیست؟
در واقع جواب به این سوالها نوع جهان بینی فرد رانیز تعیین می کند چنانچه سه حقیقت فوق را مادی معنی و تفسر کند جهان بینی او مادی خواهد بود و منظور این افراد از خود شناسی بدن شناسی است چون حقیقت انسان را در همین بدنی که از گوشت و استخوان و پی تشکیل شده است می دانند و هیج اعتقادی به روح و بعد معنوی انسان دارند از نگاه این گروه علم ُادراک ُ عاطفه ُ احساس ُعشق و هیجان های روحی فعل و انفعالات خون در سلسله رگهای عصبی و مغز می باشد برای انسان در این نگاه گذشته (قبل از دنیا) و آینده ای (بعد از دنیا) وجود ندارد جامی شاعر و عارف ایرانی نگاه این گروه را به انسان در ابیات زیر آورده است.
حد انسان به مذهب عامه حیوانیست مستوی القامه
پهن ناخن برهنه تن از موی به دوپا رهسپر به خانه و کوی
هر که را بنگرند کاینسان است بگمانشان رسد که انسان است